“DE PARABELS” “Wat Jesus met “het koninkrijk Gods' bedoelde wordt het duidelijkste uit de parabels die hij verzon, en waarvan ik er vier zal behandelen.
In vroeger tijden werden de parabels vooral gelezen als allegorieen of metaforen. Om een voorbeeld te noemen: de parabel van 'De verloren zoon' moest gezien worden als een beeld van de christelijke God, een barmhartige God die de zondaar vergeeft. Langs deze lijnen zijn de meeste parabels eeuwenlang geduid, soms tot op he idiote af. Het was altijd: met dit wordt dat bedoeld, zus staat voor zo. Om de bewijsvoering hiervoor kloppend te krijgen werden hele constructies verzonnen.
Rond 1900 kwam een theologische stroming op gang die de parabels wilde begrijpen naar wat er letterlijk stond, zonder een metaforische interpretatie. Initiator was de al eerder genoemd theoloog D. Adolf Julicher, wiens boek Die Gleichnisreden Jesus uit 1899 de stoot gaf om de parabels te begrijpen in de geest van wat tegenwoordig een word event wordt genoemd. Het verhaal laat je iets beleven, je wordt ergens naartoe gebracht. Voorwaarde is dat je als luisteraar mee wilt in de emoties van het verhaal en je daar totaal aan overgeeft. Maar je moet het vooral niet proberen te duiden, Jesus vertelde deze verhalen zeker niet als een beeldspraak voor 'Gods mededogen'.
Wat hij probeerde is te bereiken was voor zijn luisteraars 'een venster te openen' op het koninkrijk Gods, hun een blik te gunnen op dat koninkrijk, ook al was dat maar voor een oogwenk: hoe zou het zijn om door dat venster heen te stappen? Als het je lukt het verhaal te ondergan in de meest letterlijke vorm waarin het verteld wordt, dan gebeurt er iets met je: even wordt het koninrijk Gods zichtbaar, ja bijna tastbaar. Ik denk dat Jesus zijn parabels zo bedoelde en ik zal dit met voorbeelden toelichten. (...)” PAUL VERHOEVEN (Paul Verhoeven, Jesus van Nazaret, Meulenhoff, Amsterdam, 2008)
(COMENTÁRIO: “Boa ocasião para aprenderem a língua neerlandesa...”
Recent Comments